fínicu , agt, nm: fínigu, fírigu Definitzione chi est fine, ma nau prus che àteru de sa tisichesa, su male fínicu; iscassia o farta manna de alimentu e debbilesa Sinònimos e contràrios fine 1, sutili / cadéliu, isténia 2. dhus bociant po no dhus lassai mòrriri a fínigus Ètimu srd.

«« Torra a chircare