concài , nm, agt: concale, concali Definition is ossos de sa conca, sa conca de un'animale mortu; cosa (pedra o àteru) chi assimbígiat a una conca, prus che àteru una genia de buidu, una genia de gruta; tretu inue acabbat unu terrenu; logu chi faet a badhe; coment'e calidade, nau de ccn., chi est conca mala, de crebedhu lébiu, chi cumprendhet pagu, tostorrudu Idioms csn: concalis de porcu = sas duas perras de sa conca de su porcu mortu; su c. de s'ocru = s'ossu comente faghet a crista a manu de subra de s'ogru, su tretu de sa crista; petzu ’e c. = (nadu de unu) conca de raba, conchibbóidu; èssere a berrita e concale chin ccn. = sempri impai Sentences si est fertu a su concale de s'ogru ◊ sos concales de su porcu si coghent cun erbuzu ◊ su concali e su camboni de su porcu si ponint a su minestroni ◊ sos ocros si moghiant intro de su concale istuvau 2. cussos pecos sont acuconaos apozaos inue bi at concale ◊ chi bolis cosa manna, lah cussu concai de perda! ◊ dogni àrula e concale est desertu che nidu in s'istadiale ◊ cussa est un'orroca, unu concale 3. is terrenus de custus montis funt pedriaxus malus, epuru beniant seminaus fintzas e is concalis 4. ma est un'ómini concali, cussu, lah! ◊ tui arrespundis mali ca ses concali Scientific Terminology crn Etymon srd.

«« Search again