brúciu , nm: (brú-ciu)
brúsciu 2,
brússiu,
brussu,
brutzu,
bulsu,
bultzu,
búrciu,
bursu,
burtzu,
bussu 2,
butzu,
prussu Definizione
sa parte de sa carena, in s'oru de s'annoigadórgiu, tra sa manu e su bratzu; su tretu ue acabbat (e abbutonat) sa màniga de una camisa, de una giacheta, de unu maglione; fortza, briu, àrchidu; genia de misura o paragone foedhandho de benos de abba / min. brutzitu
Sinonimi e contrari
brucinitu,
pungitu
/
foltza
Modi di dire
csn:
su b. de su pede = cambutzu; zúghere su b. abbertu = gíghere illargada a su brussu, a fortza de messare, de fàghere triballu pesante a bratzu; ómini de burtzus bonus = triballante
Frasi
cun sa fortza de su bultzu si balanzat su pane ◊ su dutore l'at tocau su brússiu ◊ a cúrrere bi cheret brussu frimmu ◊ su bussu no s'intendhiat prus: Foredhu pariat mortu ◊ no tenes arrelórgiu de brúciu ◊ cun s'artrosi chi tengu mancu is brutzus mi atendint prus!
2.
su gorfo zughet sos brussos brutos ◊ in brussos sa tzacheta est totu cossumida
3.
no ndhe lis torrat a bènnere brussu de ndhe altzare sa conca dae terra! ◊ cussu est ómine de bultzu
4.
in cussa funtana bi essit unu brussu mannu de abba
Cognomi e Proverbi
smb:
Bussu, Butzu
Terminologia scientifica
crn
Etimo
ltn.
pulsus
Traduzioni
Francese
poignet
Inglese
wrist
Spagnolo
muñeca
Italiano
pólso
Tedesco
Handgelenk,
Ärmelaufschlag.