frònte , nf, nm: fronti,
frontu,
frunte Definizione
sa parte de ananti de sa conca tra is ogos e is pilos de pitzu o crebedhos de ananti (s'ossu = tàula de su crebedhu); (solu nm.) logu inue, in is gherras, si benint apare is sordaos de is partes contràrias
Sinonimi e contrari
face,
fròntene
Modi di dire
csn:
parare fronte, pònnere frontu = pigai una dificurtadi cun coràgiu, sentza de timi; tènniri fronti = tènnere atza, bogare sa cara; fai fronti a ccn. = andhàreli in contràriu
Frasi
a dhu castiai a su fronti e a is cucas est lintu e pintu su babbu ◊ su béciu portat su fronti frunziu ◊ giughet su bonete in conca faladu apenas in sa fronte
2.
is bardaneris isparant de asegus de una rochita che is soldados in su fronte ◊ is piciocos ci furint andhaos a su fronte ndhe ant batiu novas ci faent cumprendhe ca esistit peri un'àteru mundhu ◊ tocat a pònnere frontu a sas dificurtades
3.
isse parat fronte a bentos e traschias ◊ sa mama l'ammaniaiat a parare frunte a sos istragos de sa vida
Cognomi e Proverbi
prb:
chini tenit fronti tenit parti
Terminologia scientifica
crn.
Etimo
ltn.
fronte(m)
Traduzioni
Francese
front
Inglese
forehead
Spagnolo
frente
Italiano
frónte
Tedesco
Stirn,
Front.