vèda , nf: beda*, veta 1 Definizione genia de erba bona cota, a costa longhita e a fògia lada in punta chi creschet sola, annu cun annu, faendho su sèmene sicandhosi a s'intrada de s'istade e torrandho a bogare de s'arraighina; is calidades prantadas (beda de ortu) faent a fògia e a costa meda prus manna Sinonimi e contrari aeda Frasi so andhata a godhire finucru e veta in su cunzatu ◊ ite papas, veda e gardu?!

«« Cerca di nuovo