D, d , nf: (di) Definition sa de bàtoro líteras de s'alfabbeto rapresentat unu sonu dentale sonoru chi si faet ponendho sa punta de sa limba in s'apertura inter is dentes de asusu e de asuta, in sa parte de ananti, coment'e po tupare, candho funt acostias apare barra de fundhu e barra de pitzu; deosi si faent duos sonos, unu forte o longu, oclusivu [d], tupandho bene cun sa limba e apustis istesiandho is dentes a cropu e arretirandho sa limba: est sonu chi tocat a iscríere /dd/ aintru de foedhu comente si distinghet in adduire, addentigare, addesumare, addinaradu, addópiu, adduire, addurcare, rédditu; s'àteru est unu sonu débbile o lébiu, aprossimante [ð̞], e si faet acostindho sa punta de sa limba a is dentes in su matessi tretu, ma chentza tupare, a lébiu, e andhat bene a iscríere /d/ aintru de foedhu comente si narat in badu, cida, códua, fedu, ladu, ludu, meda, modu, nudu, orroda, puda, seda, tudai, vida. Po no imbentare un'àteru sinnu o grafema, sa matessi lítera in digramma cun sa /h/, /dh/, andhat bene (e giai est connota de P. Casu in pustis) regularizada po su sonu cacuminale [ɖ], su chi si faet acostindho a forte sa punta de sa limba in pitzu apalas de is dentes de asuba e de ananti: est su sonu chi si narat in adhae, bidha, cabadhu, codhu, cudhu, dhedhu, dhodhi, istedhu, lodhe, modhe, nudha, podha, sodhu, trudha, tzudha, vadhe e po cussu etotu, is foedhos chi faent custu sonu in cuménciu si agatant totu in custa parte de su DitzLcs. A./c. Su sonu dentale (in cuménciu de foedhu pronunciau a solu sèmpere oclusivu) a logos che dhu bogant candho si agatat in cuménciu de foedhu e apustis de foedhu chi acabbat cun vocale (es. tenzo dinari = nr. tenzo 'inari, sa domu = s'omu, su donu = su 'onu, boxi de pipiu = boxi 'e pipiu): iscriendho est méngius a lassare sèmpere sa /d–/ etotu chentza fàere duas iscrituras diferentes de is matessi foedhos. Sa d chentza puntu posta in artu de unu númeru est incurtzadura de die/dies; manna, D, balet chimbeghentos iscriendho is números romanos.
