pibíncu , agt Definition nau de ccn., chi acostumat a pibincare; a logos dhu narant fintzes po susuncu, limidu, arrestigu, malu a giare / èssiri p. che pibitziri famiu = meda, a tropu Synonyms e antonyms apioncheri, cantariarzu, cantarzosu, mimincheri, pibigosu, pibincheri, pibincosu, sprepedheri 2. no apu mai iscípiu su poita is predis, ita pibincus!, si depiant pigai feli po custus ispetàculus chi faemu Etymon srd. Translations French rasoir (fam.), barbant, tatillon English fussy person Spanish quejica, meticuloso Italian lagnóso, pignòlo German pedantisch.

«« Search again