albítriu , nm: arbítiu,
arbítriu,
arvítiu Definitzione
sa capacidade chi unu tenet de decídere, de fàere una cosa chentza dipèndhere de nemos e de nudha si no de sa volontade personale; capacidade de si pònnere a solos, desesi, a fàere faina, òperas, capacidade de cumprèndhere, a bortas nau fintzes po sa prontesa chi unu tenet de si mediare candho si presentat sa dificurtade
Sinònimos e contràrios
afrinzu,
atuamentu,
capatzidade,
intiga,
intílliu
/
abbrétiu
2.
fui istronada, no cumprendia prus nudha e no isciu comenti apu tentu sa fortza e s'arbítiu de ndi dhu istudai! ◊ candu si chistionat de custas cosas depis tenni s'arbítiu de no dha nomenai nimancu, a sa bonànima de mamma! ◊ is istrupiaus no tenint s'arbítriu de portai unu sodhu a domu (G.Cossu)◊ is arbítrius de su logu nostu si redusint a sa laurera e a sa pastoria
Tradutziones
Frantzesu
volonté
Ingresu
will
Ispagnolu
albedrío,
iniciativa
Italianu
arbìtrio,
intraprendènza,
capacità di iniziativa
Tedescu
Ermessen,
Unternehmungslust.
