brúsciu , nm: (brú-sciu)
Definitzione
ómine chi faet fatúgios / èssiri b. = (fintzas) chi si averat su chi unu narat
Sinònimos e contràrios
abbervadore,
brusceri,
brusciàrgiu,
cogu,
fatiàrgiu,
fatuzadore,
maghiàgliu,
mainàrgiu
Frases
frastimus de brúscius mai ti calint! ◊ is bixinus nostus funt brúscius, sempri fendi matzinas
Tradutziones
Frantzesu
sorcier
Ingresu
wizard
Ispagnolu
brujo
Italianu
stregóne
Tedescu
Hexenmeister.
brúsciu 1 , nm Definitzione genia de tupighedha pitica, totu birde, cun is cambos chi parent fògias, puntudas, a ispina: faet unu pibionedhu orrúbiu (mela ’e frúschiu o meledha úrpina) Sinònimos e contràrios buscadinu, frúschiu 1, lauspinosu, melaevrúschinu, piscialetu, rúschiu, spinadopis Terminologia iscientìfica rbl.
brúsciu 2 brúciu