istocàre , vrb: istucare Definitzione tzacurrare, fàere tzàcurru, a tzàcurru, crepare o essire de si pàrrere, de si bíere; fintzes púnghere a lepedha, giogare a istocadas / istucare a prànghere = imbucare, temperare a prànghere Sinònimos e contràrios istochidare, tzacarrai, tzachidai, tzocai / isciopai / istocagiare Frases sa linna in su focu istocat ◊ un’istríulu mannu est istucadu ca non bi aviat domo inuve non bi fit su mortu! (N.Rubanu)◊ a su sonu de sa trumba totucantos ant a istucare! 2. l'est istucada una praga in sa praga! ◊ che li est istucadu su prantu 3. si mi dao a s'idea mala, fato istochendhe e ponzendhe a un'ala! ◊ cussu tenet s'istintu de istocare a calicunu candho est imbreacu ◊ istocheit sa fera chi aiat isparadu pro ndhe li essire totu su sàmbene.

«« Torra a chircare