zudísciu , nm: giudísciu*, zudíssiu, zudissu Definitzione su averguare e iscumbatare is cosas, mescamente is chistiones naendho su chi si ndhe pentzat o fintzes betandho una senténtzia; capacidade de cunsiderare bene is cosas, de dhas fàere giustas, cun sabiesa Sinònimos e contràrios capia, sabiesa, selembru 2. medas zòbanos sunt chene zudísciu ◊ dae canno nche li aiat furatu su sentitu, zudissu non ne zuchiat prus ◊ sa criadura est chentza zudíssiu e su chi li benit a conca faghet.

«« Torra a chircare