zuàle , nm: giuabi*, zubale, zuvale Definitzione orrugu grussu de linna forte, unu pagu ladu e cun ischeaduras paríviles e simmétricas, trebballau a manera de dhue pòdere giúnghere is boes unu pagu atesu de pare; in cobertantza, singiale de domíniu; sinnu de bestiàmene, una genia de ischeadura chi si faet in s'origa, addenanti o addaesegus, e chi assimbígiat a s'ischeadura de su giuale ue cicit in su gatzile de is boes Maneras de nàrrere csn: zuales chena zú = cosas chi no serbint a nudha; zubale de nughe = onzunu de sos bàtoro cabones de unu chiu de nughe Frases zuvos zuntos a zuvale tiraiant s'aradu ◊ su tribàgliu e passione sua fuit de fàghere cubas, cubidinas, ischintorzos, carradedhos, portadores, alires, zuales e mànigas 2. unu zuale aizis chérfidu! ◊ sos mortos in gherra semus nois Sardos, gherrendhe pro sas pàtrias anzenas de chie nos at postu su zuale!

«« Torra a chircare