anemígu , nm, agt: animigu,
annemigu,
aramigu,
arimigu,
arramigu,
arremigu,
arrimigu,
enemicu,
inimicu*,
nemigu Definizione
chi o chie bolet su male de s'àteru e cricat de si dhu fàere puru; númene chi si giaet a su dimóniu, chi prus de dónnia àteru tenet fama de bòllere su male / manu de s'i. = itl. paguro, zenia de animaledhu chi si che aggrodhat in sa zoga de cocois de mare e de ue bogat coment'e una franca a tenatza a tènnere su chi li serbit; èssiri malu che s'annemigu = malu, de coro malu
Sinonimi e contrari
disamistosu,
disinimigu
/
arremínciu,
demóniu
| ctr.
amicu
2.
iant portau a Gesús medas tocaus de is aremigus ◊ s'aramigu mai m'ingannit ni a dedí ni a su noti! ◊ eus aciapau s'animigu piemontesu e nci dh'eus fuliau a mari ◊ lègia anca iat a èssiri? che s'aremigu!
Traduzioni
Francese
ennemi
Inglese
enemy
Spagnolo
enemigo
Italiano
nemico
Tedesco
Feind.