angiàle , nm, agt: angrale Definizione genia de puntedhu piticu prantau in mesu de s'argiola, candho si treulaiat cun is cuadhos, po dhos acapiare; nau de un'ebba, chi est manna de pòdere angiare / s'ebba de angrale = sa chi est prus acurtzu a su rocu, triulendhe: est sa menzus puru, manna, forte (e a ispantu si narat de pessone arta meda) 2. in s'alzola impitamus ebbas angrales 3. eh, a bete angrale mannu! Etimo ltn. angularis.

«« Cerca di nuovo