cònca 1 , nf Definizione genia de buidu mannu in is orrocas o fintzes logu a badhe funguda in mesu de montes; istrégiu de terra o de linna po impastare sa farra o tianu de cumossare; genia de istrégiu de ortigu bogau de unu giúmburu e segau a manera de dhi lassare una genia de asa po dhu pigare a bufare abba in su sartu Sinonimi e contrari concale, pèlcia / scifedha, tavania / conchedha 1 2. pro fàghere su pane si cumassat sa farina cun sa madrighe in sa conca ◊ sa conca de soíghere est de linna folte a fundhu retangulare e fiancos prus lalgos in altu Terminologia scientifica stz.
