ecànte, ecàntu , nm: acantu* 1, cànciu Definizione parte de una cosa, unu pagu, unu bículu / min. ecantedhu / avb. esser ecante = bonedhu, unu pagu bonu, chi istat benighedhu Sinonimi e contrari arrogu, arruncu, bículu, filchinida, istallada, pitzuedhu, rúgiu 1, strónciu, tancu / iscuta | ctr. totu, meda 2. s'est frimmau un'ecantu intas pro si disinnare comente e ghite nàrrere ◊ non pesedes bulluzu e iscurtae atentos ecantedhu! ◊ eris pariat ecante tempus bellu 3. in domo sas féminas sunt a ria fata pro mene, ca depo partire, ma de àteru pariant ecante ◊ sos pitzinnos za sunt ecante, ma sa mama est in pistichinzu pro bois ◊ custa morisca paret chi siat ecante, ma no est bona ca no l'at próidu.

«« Cerca di nuovo