iscudidòre , agt, nm Definizione chi o chie costumat a iscúdere, a atripare; cussu chi at iscutu o fatu sa faina de iscúdere; a logos est sa sedatajola o iscannu inue si movet su sedatzu faendho sa farra Sinonimi e contrari arropadore / sedatadorja Etimo srd.

«« Cerca di nuovo