pobídhu , nm: pubidhu Definizione mere ómine; su cumpàngiu de sa fémina candho funt cojuaos impare Sinonimi e contrari madiru / mere / cdh. pupidhu 2. custus fiant pobidhu e mulleri e teniant unu fillu ◊ pobidhu allenu columbu parit ◊ Maria teniat bisóngiu de cumpangia ca su pobidhu fut sèmpere in su monte ◊ passiéntzia: no ndhe dhu podeus torrare, a pobidhu tuo! Etimo ltn. pupillus.

«« Cerca di nuovo