sèdere , vrb: sèere,
sèi,
sèiri,
sere Definizione
pònnere o istare cun is nàdigas postas (in terra, in cadira, a cuadhu, o àteru) a manera chi sa carena no peset in is cambas; nau de bestimentu, orrúere o calare bene bestiu, a manera chi una cosa si adatat, o chi istat firma; pigare e dominare coment'e animale / impr. sei!, seide!, sedite!; pps. sétidu, sétiu
Sinonimi e contrari
cecire,
sècere,
seciai
| ctr.
ficare,
istantargiai,
pesai
Frasi
cola e sedi ca negossiamus! ◊ inchi dhis bèngiat unu dabori chi no si potzant sèi! ◊ tèngiu unu bellu iscannu po mi sèi ◊ mi che seo a cadhu a s'àinu ◊ daghi cheres chi mi sea mi apo a sere ◊ in custa pedra mi seo ◊ torro a sèdere a pilu sa calabrina ◊ domo su cabadhedhu e gai mi lu poto sèdere ◊ ajaja si sediat su postale e che crompiat fintzas a Làconi
2.
chi no benint a papai, cussus piciochedhus, ita at a èssiri a trabballai, ca dhi seit! ◊ custa preda est una conca de cane: no seit de perunu betu
3.
a custos castigados si los seint e leant a trubbu comente cherent!
Cognomi e Proverbi
prb:
pro unu malu andhare menzus unu bonu sere
Etimo
ltn.
sedere
Traduzioni
Francese
s'asseoir
Inglese
to sit
Spagnolo
sentar
Italiano
sedére
Tedesco
sitzen.