dòa , nf: doba,
doga,
dova Definizione
orrugu longu de linna unu pagu largu, ma prus istrintu in is duas puntas, grussu unos duos centímetros, segau apostadamente po fàere carradas o àteros istrègios deasi; corria de terra, ororu de làcana, illimpiada po no intrare fogos fuios a unu terrenu / fàgheresi a doas = irdoàresi, fàgheresi a cantos, a pimpiridas
Sinonimi e contrari
addóidu,
dovatu
Frasi
doas de cubas ndhe faghent de linna de castanza e de chercu ◊ si ndhe li ruent sos chíscios, a sa cuba, si abberint sas doas ◊ sa carrada si ponit cun àcua po istríngiri is dobas
2.
bi ses passadu tue a falche in manu e as fatu doa ◊ a su cunzadu innantis de intrare s'istiu li cheret fatu sa doa ◊ agiummai lis fuet su fogu a su laore fatendhe doas
3.
si ruet, currindhe gai, si faghet a doas! ◊ pro chi t'ischitzes e fales a doas, no bi ndhe faghes, cun megus, de proas! (Pirastru)
Cognomi e Proverbi
smb:
Doa
Etimo
itl., ltn.
Traduzioni
Francese
douve
Inglese
stave,
antifire strip
Spagnolo
duela
Italiano
dóga,
fàscia antincèndio
Tedesco
Daube,
Feuerschutzstreifen.
