fatòre , nm: fatori Definizione
chie (o cosa chi) faet calecuna faina o funtzione, serbit a prodúere calecunu efetu, un’arresurtau; mescamente persona chi trebballat unu terrenu angenu a mesapare / leare, dare, tènnere ortu, binza in f.; in matemàtica, f. primu = númeru chi si podet dividire cun cussu etotu e cun 1 ebbia chentza lassare arrestu
Frasi
apo postu in sa binza unu fatore chi totus mi naraint: - Est fidadu, che persone sigura e de onore! (A.Masia Arru)◊ sos ortos los daimus in fatore ca no bi la faghiaimus a los triballare nois etotu ◊ si mi cheret a fatore, sas terras bi las triballo deo
Etimo
itl.
Traduzioni
Francese
fermier,
régisseur
Inglese
farmer
Spagnolo
granjero
Italiano
fattóre
Tedesco
Faktor,
Gutsverwalter,
Meier.