infruncuài, infrunculài , vrb: infulculare Definition
atzitzare, pònnere a unu contra a s'àteru a si gherrare o brigare o àteru; su intrare o si pònnere in logu o cosas ue no si depet
Synonyms e antonyms
auntzare,
ifurconare,
inciulai
/
cotulare,
imbucare,
infrechidhare,
infrichiri,
intrare,
intraudhare,
intzudhire,
tzacare
Sentences
est infulculendhe su frade a sa vindita
2.
serrai totu is gennas ca cussus infrúncuant in dogna logu: sa riunioni est púbblica, ma no bollu chi intrint a innòi! ◊ comenti fiu infruncuendi in sa Pratza intendu unu surbietu
Etymon
srd.
Translations
French
inciter
English
to instigate
Spanish
instigar
Italian
istigare
German
verleiten.
