infruncuài, infrunculài , vrb: infulculare Definitzione
atzitzare, pònnere a unu contra a s'àteru a si gherrare o brigare o àteru; su intrare o si pònnere in logu o cosas ue no si depet
Sinònimos e contràrios
auntzare,
ifurconare,
inciulai
/
cotulare,
imbucare,
infrechidhare,
infrichiri,
intrare,
intraudhare,
intzudhire,
tzacare
Frases
est infulculendhe su frade a sa vindita
2.
serrai totu is gennas ca cussus infrúncuant in dogna logu: sa riunioni est púbblica, ma no bollu chi intrint a innòi! ◊ comenti fiu infruncuendi in sa Pratza intendu unu surbietu
Ètimu
srd.
Tradutziones
Frantzesu
inciter
Ingresu
to instigate
Ispagnolu
instigar
Italianu
istigare
Tedescu
verleiten.
