arruíngiu , nm: arruinzu,
orroghinzu,
rubinzu* Definitzione
s'óssidu de su ferru, ossígenu cun ferru, genia de pígiu in colore de castàngia chi ponet a su ferru e chi si dhu papat fintzes a dhu segare e consumare totu
Sinònimos e contràrios
arroina,
arrúngia 1,
orrúngiu
Tradutziones
Frantzesu
rouille
Ingresu
rust
Ispagnolu
herrumbre
Italianu
rùggine
Tedescu
Rost.