cabitàle , nm: cabitzabi,
cabitzale,
cabitzali,
capitzale,
cobitzali Definitzione
conca de un'órdine o giuale de bíngia, de surcu, de una tenta, su tretu a surcu ue acabbat unu terrenu, ue arandho si fúrriat s'arau e su giú a sa fine de sa tula; orrugu o corria de terra in làcana inter unu terrenu e un'àteru; a logos fintzes cosa modhe chi si ponet asuta de sa conca po crocare / èssiri sentza de cabitzabis = istremenadu, meda
Sinònimos e contràrios
birada,
biradolzu,
bortadorzu
/
cabidabi
/
cdh. capitzali
Frases
iscratzendi nci calàt sa conca in su cabitzali de bàsciu fintzas a candu lompiat a su cabitzali de susu ◊ at postu piantinas e matzocas in cabitales e in cheas ◊ fatzat sa carronada acanta a su cabitzabi de sa terra mia! ◊ is brebeis a bortas s'istallant e intrant in terra de lori sartendi cabitzalis allenus
2.
cussu est un'isciogu sentza de cabitzabis
Terminologia iscientìfica
msg
Ètimu
ltn.
capitalis
Tradutziones
Frantzesu
lisière
Ingresu
unploughed side of a field
Ispagnolu
cabecera,
besana
Italianu
capezzagna
Tedescu
Vorgewende.
