cucurínu , nm, agt Definitzione genia de petenadura de is pilos de sa fémina chi dhos portat longos, coment'e imbodhigaos a tedile tundhu in sa sedha de su cúcuru (unu pagu a cara a desegus); fintzes tretu de terrenu chi faet a cúcuru, sa punta; nau mescamente de fémina, chi est conchi lébia, cucuriola Sinònimos e contràrios cacariolu, cocoiledhu, cucajone, cucale, cuchedha, picioce / sedha 2. sas àrbures si che sunt sicas lassandhe sos cucurinos nudos ◊ una trumma de zente ch'est imbàtida a unu cucurinu 3. afitadu t'as sa cara dai esser cucurina (B.Serra) Ètimu srd.

«« Torra a chircare