cuàciu , nm: culàciu 1, culatzu, curatzu Definitzione sa parte de fundhu de unu sacu, de un'istrégiu, sa parte comente acabbat calecuna cosa a cugigone, fintzes is úrtimos tempos de una simana, coígiu de cosa; sa parte de fundhu de unu frutu grussu (a sa bandha contrària de su tenaghe), o de cosas che a su cugúmene, sa crucurighedha, e àteru; fintzes culu mannu, grussu Sinònimos e contràrios cugulloni Maneras de nàrrere csn: su murale de culatzu de canterju = s'úrtima dente, sa de fundhu; culatzu de ojos = me is trempas, sa parti chi essit, apitzus de sa punta de s'ossu, acanta a is ogus (itl. pomèllo); culatzu de sa bentre = budhale, itl. rètto; su cuàciu, su cuacedhu = trastighedhu chi ponent a sa criadura minuda a imboligare su culitu pro che li suspire su píssiu, pro no imbrutare Frases piantinas, sementzas e matzocas ndhe at postu fintzas in culatzos de pinzata ◊ su mànigu li abbarrat in culatzos de buca, no resessit a ingullire ◊ custa calidadi de tamàtiga si púrdiat sempri in su cuàciu ◊ apo collidu unu culatzu de bértula de olia Sambenados e Provèrbios smb: Culatzu, Culazzu Terminologia iscientìfica rbr, crn Ètimu itl. culaccio Tradutziones Frantzesu extrémité, croupion Ingresu rump, side Ispagnolu extremidad Italianu estremità, codrïóne Tedescu Ende.

cuàciu 1 , nm Definitzione logu a cuare Sinònimos e contràrios acucadolzu, costoidorzu, cua, cuadina, remunidorzu Ètimu srd.

«« Torra a chircare