díciu , nm: ditzu Definitzione
genia de senténtzia, de lei o cumandhamentu chi sa gente ndhe at bogau de s'isperiéntzia de sa vida e chi arregodat coment'e régula de su fàere, de sa costuma e de sabiesa; genia de númene chi si ponet e si narat a unu po befa o fintzes carculandho calecuna calidade bona
Sinònimos e contràrios
provérbiu
/
impróveru,
nomíngiu,
paranúmene
Frases
is Sardus candu seus de gana bella e chistionaus de is malifatias nci esseus in dícius acutzus ◊ su díciu est bene fundhadu, paret setéscia divina! ◊ narat su ditzu: Cane e ratza ispinghet matzone; chie a s'assegus istat o perdet o achistat ◊ díciu antigu, bene postu!
2.
cussu nòmini dhu tenit a díciu
Ètimu
spn.
Tradutziones
Frantzesu
proverbe
Ingresu
proverb
Ispagnolu
dicho,
proverbio,
refrán
Italianu
provèrbio
Tedescu
Sprichwort,
Spruch.
