glória , nf: glória,
lória Definitzione
gosu mannu, prus che àteru cussu de is biaos de s'àteru mundhu; una parte de sa Missa, una pregadoria; genia de buteghinu portàtile inue si portat a bèndhere cosa de papare o bufare in is festas fora de bidha
Sinònimos e contràrios
allegria,
gosa
Maneras de nàrrere
csn:
sonare a g. = sonu de campana allegru; fàghere carchi cosa in g., a g. de ccn. (mortu)= pro su gosu de s'ànima sua; pigare figura de glória = èssere, cumpàrrere gloriosu
Frases
a che lu connòschere in sa santa glória! ◊ siat grória a su Babbu, a su Fizu e a s'Ispíridu Santu! ◊ in su monte Tabor Cristos at pigau figura de glória
2.
po sos pipios mortos sonant a grória poita ca sunt ànzelos de chelu
Tradutziones
Frantzesu
gloire
Ingresu
glory
Ispagnolu
gloria
Italianu
glòria
Tedescu
Seligkeit,
Gloria.
