ísca , nf: íscara, íschia, íscia, iscla, iscra Definitzione terrenu de terra grussa, frisca, in paris o aparigiada, mescamente ororu de errios, in logu bàsciu, bonu po fàere ortalítzia / min. iscrizola, iscrizolu, iscrighedha Sinònimos e contràrios bàtica, cannàrgiu, cavora Maneras de nàrrere csn: terrinu de i. = bellu, de terra bona po fai a ortu; pònnere iscra = prenare, semenare terrinu de iscra, fai s'ortu; èssiri totu a un'isca che figumorisca (nadu de sa carena de unu, e mescamente de fémina) = chi no zughet chitu, prantzadu che una tàula de morisca; èssiri totus a un'isca (nadu de duos o de medas) = totus a un'origa, de sa matessi idea Frases creschent ervas bundhantes in dogni íscia ◊ bidendhe in s'isca de su riu sàlighes e àlinos si sentit afritzadu de aziu ◊ in sas iscras sos trutzos de sa chipudha fint ancrucados ◊ sas cosas de contivizare fint medas: iscras, binza, olivàriu ◊ in s'ortu bi fint sas iscras de abbare Sambenados e Provèrbios smb: Isca Ètimu ltn. ins(u)la.

«« Torra a chircare