iscòba , nf: iscopa,
iscova,
scova Definitzione
genia de aina chi s'intrat in punta de unu bàculu, totu a fròngias cracas e fines po mundhare àliga passandhodha in terra a frigadura; sa carena, su chi abbarrat de unu gurdone de àghina apustis bodhiu su pibione; in su giogu a cartas, genia de bínchia chi si faet pinnigandhondhe totu is cartas chi funt in terra; a logos iscopa est una tupighedha bona po meighina, sa Ephedra nebrodensis)/ crezes de iscoba: de risu (lada), de parma (tundha), de castannarju, de matricúsia (pro arga de fora de domo); Bernardu mi at bistu, iscovas de forru = si narat de su tramposu chi no pagat o no torrat su chi depet; min. iscovighedha
Sinònimos e contràrios
iscóbulu
Frases
at a tocai a giai una passada de iscova innòi puru ◊ tratant s'iscoba pro mundhare sas alzolas
Ètimu
ltn.
scopa
Tradutziones
Frantzesu
balai
Ingresu
broom
Ispagnolu
escoba
Italianu
scópa
Tedescu
Besen.
