istramancài, istramanchiàre , vrb: stramancai Definitzione mancare (cosa, gente), bènnere mancu de no ischire inue ch'est (fintzes po fura), fintzes andhare cun pagu seguresa a s'istòntona istòntona, su si pèrdere in logu chi no si connoschet: istramanciare est fintzes perdimentare sa cosa Sinònimos e contràrios malograi, mancai / pèldere Frases su santu est istramancau po treta de is Crabarissus ◊ dhi at istramancau duas ebbas próssimas 2. apu istramancau is cuadernus de ajaju iscritus in sadru ◊ iat a èssiri unu dannu a dhas istramancai, is poesias suas! ◊ dona acura no istramanchis is crais de domu! Ètimu srd.

«« Torra a chircare