sententziàdu , pps, nm: sententziau, setensciadu Definitzione de sententziare; chi dh'ant cundennadu in dibbatimentu; chi est andhau male, maleitu, ostinau Sinònimos e contràrios cundennau / maladitu, iscominigadu 2. seu mamma de unu sententziau ◊ baidinci, fac'e sententziau! ◊ pustis chi fint sos tres sententziados, de Deus sa giustítzia ordinesit chi fessent sos ribbelles iscatzados ◊ si est fàula, mi ruant chentughimbanta tronos, chi mi bidas in cust'ora setensciadu! ◊ setesciadu so sempre e des ischire chi no resesso a Ítaca a torrare.

«« Torra a chircare