stòja , nf: istògia* Definitzione fenu de ispàdula o de impagliadas, fenu o folla de s., genia de erba chi faet in is errios, arta, a fògias laditas e pruschetotu longas, bona po fàere isterrimentu, po ammontare, a fàere fundhos de cadiras; preta de cadinu, isterrimentu téssiu cun custa genia de erba Sinònimos e contràrios budedha / buda, ispadarzu, ispàdua, tuturatzu / stera. Maneras de nàrrere csn: torrai de letu a stoja = andhare de male in peus; èssiri a stoja (in terra, nau de frutus) = a terrinu cobertu 3. s'obia ocannu est totu punta, portat su brèmini, est a stoja in terra.

«« Torra a chircare