véru , agt, nm, nf: beru*, vera 2 Definitzione chi o su chi currispondhet a sa beridade, su chi est e comente est; nau de erbas, sa prus de calidade bona, sa méngius (po dha distínghere de àteras calidades: es. folla, pramma, antunna ’era, lizu ’eru) Sinònimos e contràrios belidadi | ctr. falsu, fàula Maneras de nàrrere csn: a veru meu! = abberu mia!, de abberu!; a nàrrere sa veru, sa vera, sa ’e veru = a nàrriri sa beridadi; non si la fàchere mancu veru de… = no li pàrrere mancu abberu de…, èssere cuntentu de…, iscobèrrere cun piaghere chi… Frases Cristos est veru ómine e veru Deus ◊ imbenit chi ses tue su balente, veru? ◊ est veru chi l'apo impromissu ◊ cussus funt verus cassadoris! ◊ mi parit ca is bisus immoi diventant verus 2. in bita sua non aiat isparatu una fusilata ca, a nàrrere sa veru, sas armas las timiat (A.Pau)◊ sa veru la cumprendho ◊ a nàrrere sa vera, cussu iscribet semper "energhia"◊ non si l'aiant fata mancu veru de s'èssere irbagliatos.

«« Torra a chircare