càpa , nf: gapa Definizione
genia de trastu (fintzes de preide) a bestire in pitzu; pígiu biancu fatu cun abru de ou murigau cun tzúcuru chi si ponet in pitzu a is pabassinos o àteros druches; genia de fogighedha chi imbodhigat su granu, segundhu su laore; in is gimineras, su cugudhu, pigighedhu de muru chi faet artzandho e menguandho, acabbat in artu a punta, po che acumpangiare su fumu a su fumajolu; s'orroda o peana de linna ue s'incàsciat su braxeri, a manera chi no istet in terra e de dhue pòdere fintzes acostire e pònnere is peis
Frasi
si est imboligadu in sa capa ◊ si su mortu fiat erricu, su préide si poniat sa capa froria, de grória
2.
sa capa de sos pabassinos si faghet cun arbu de ou e túcaru ◊ a is pabassinas dèu dhis pòngiu sa capa cun sa tregea ◊ sa capa dha ponint a is mustatzolus
3.
s'ispiga portat is naus, is naus portant sa camisedha o capa chi finit cun s'arista
4.
suta de sa capa in sa ziminea bi istamus totu sétzidos in su fogu
Cognomi e Proverbi
smb:
Cappa
Terminologia scientifica
bst, drc, rbr
Traduzioni
Francese
cape
Inglese
cloak
Spagnolo
capa,
glaseado,
campana
Italiano
cappa,
glassa
Tedesco
Kappenmantel,
Glasur.
càpa 1 , nf Definizione genia de sinnu de iscritura, / k /, impreau in fonética po inditare su sonu oclusivu velare surdu (= ca, co, cu, che, chi, e in àteros alfabbetos a dónnia modu coment'e lítera): s'impreat meda in incurtzadura e a símbulu (mescamente de mila e cun àteros sinnos, es. Kg = chilu, Km = chilómitru, Kwh = chilovatora, Kb = capabbàiti).