discípulu , nm: dissíbbulu,
dissípulu Definizione
chie est imparandho aifatu de unu maistu; nau in cobertantza, unu chi no si cumportat a dovere, botosu
Sinonimi e contrari
ischíbbulu
Frasi
Gesús fut artziau fàcias a su monti e, candu si fut sétziu, si fuant acostiaus is discípulus suus e issu dhus istruiat narendu: Biadus is chi funt pòburus ananti de Deu!
2.
cussu est unu dissíbbulu, no istat mai frimmu
Etimo
itl.
Traduzioni
Francese
disciple,
diablotin
Inglese
disciple,
imp
Spagnolo
discípulo
Italiano
discépolo,
diavolétto,
spiritèllo
Tedesco
Lehrling,
Wildfang.