dischènte, dischènti , nm Definizione
chie est cun d-unu maistu trebballandho e imparandho un'arte o mestieri
Sinonimi e contrari
ischente,
muntzu
Frasi
chie andhabat a dischente chin su ferreri fit sèmpere intitibedhau, dischente de mastru de linna imparabat a adderetare sos cravos (B.Murgia)◊ in mesu de chimbanta dischentes de sa bandha bi ndhe aiat bonos e malos
Cognomi e Proverbi
prb:
menzus francu a mastru chi no sodhu a dischente
Etimo
ltn.
discente(m)
Traduzioni
Francese
disciple,
apprenti
Inglese
apprentice
Spagnolo
aprendiz
Italiano
discènte,
apprendista,
allièvo
Tedesco
Lehrling.
discípulu , nm: dissíbbulu,
dissípulu Definizione
chie est imparandho aifatu de unu maistu; nau in cobertantza, unu chi no si cumportat a dovere, botosu
Sinonimi e contrari
ischíbbulu
Frasi
Gesús fut artziau fàcias a su monti e, candu si fut sétziu, si fuant acostiaus is discípulus suus e issu dhus istruiat narendu: Biadus is chi funt pòburus ananti de Deu!
2.
cussu est unu dissíbbulu, no istat mai frimmu
Etimo
itl.
Traduzioni
Francese
disciple,
diablotin
Inglese
disciple,
imp
Spagnolo
discípulo
Italiano
discépolo,
diavolétto,
spiritèllo
Tedesco
Lehrling,
Wildfang.