pínna 3 , nf Definizione
aina po iscríere a manu / partes de sa p.: màniga (sa parte chi serbit po dha pigare in manu), punta (sa parte ue bogat o lassat sa tinta frigandhodha in su paperi, ànima (sa càrriga de sa tinta, segundhu sa genia); genias de pinna: a biro, istilogràfica
Modi di dire
csn:
passai sa p. = tirai una línia asuba de s'iscritu, fàghere una frigada de pinna; giúchere sas ancas che mànica de p. = finedhedhas; èssiri tocau de p. = iscríere cun facilidade manna su chi unu pentzat
Frasi
sa pinna chi no narat nudha est menzus chi si lasset arrimada! ◊ sa pinna est unu pinzos pretziadu, àteru che sulcadas de aradu! (Cubeddu)◊ a su pipiu dhi at postu Ugu po èssi prus fàcili a iscrí e a tzerriai e arresparmiai pinna e boxi! (G.Tatti)
Traduzioni
Francese
plume,
stylo
Inglese
pen
Spagnolo
pluma,
bolígrafo
Italiano
pénna
Tedesco
Schreibfeder,
Federhalter,
Feder.
pinnína , nf, nm: pinninu Definizione
puntina de pinna, sa parte puntuda de is pinnas, sa chi iscriendho lassat sa tinta in su paperi comente passat a frigadura; su pinninu est fintzes una calidade de macarrones curtzos, buidos a bisura de canna, lisos o a errigas, ischeados in ambas puntas a bicu de sulitu
Sinonimi e contrari
temperedha
Frasi
sa pinna chi portat su pinninu acancarronau no iscrít, iscarràfiat! ◊ tandho is piciochedhos iscriiant cun d-una pinna ci uxiat unu pinninu in punta
Traduzioni
Francese
pointe du stylo
Inglese
pen-nib
Spagnolo
plumilla,
plumín
Italiano
pennino
Tedesco
Schreibfeder.