tràba , nf: trava Definizione
genia de trobea chi si ponet a is peis de ananti (in cambúcios) de un'animale mannu: est fata cun pagas lórigas de cadena in mesu e duas lórigas mannas (genia de grigliones, una a cada cambúciu) chi si serrant e aperint a crae (gardu, materatzu): po su prus si narat pl.; in cobertantza, impedimentu mannu chi no lassat camminare o fàere comente si bolet
Sinonimi e contrari
atravu,
iférias
Frasi
mòvedi tandho, chi arrivada est s'ora de truncare sa trava! ◊ già chi no cheres gropera e ne trava e ne trobea, cherzo ischire it'est s'idea chi ti portat custa sera! (G.Budroni)
Etimo
ctl., spn.
traba
Traduzioni
Francese
entrave
Inglese
iron hobble
Spagnolo
traba
Italiano
pastóia di fèrro
Tedesco
eiserne Fessel.