brochète, brochèto , nm Definizione cumossu de cimentu impastau cun arena, giarra, betau in d-unu mógliu e fatu sicare po fàere muros; foedhandho de paperi, matzu de fòglios, prus che àteru piticos (es. b. de erricias, de assignos o àteru) Frasi cussa domo est fata a brochetos ◊ muros a brochetes de tzimentu inghiriabant sa crésia Traduzioni Francese bloc en béton (o aggloméré) Inglese cement-block Spagnolo bloque Italiano blocchétto Tedesco Block.

«« Cerca di nuovo