deldiciàdu, deldiciàtu , agt, nm: derditzau,
diddiciau,
dildiciadu,
dirditzau,
disdiciadu,
disdiciau,
disdisciadu,
disditzau,
trediciau Definizione
chi o chie at tentu o tenet mala fortuna, dannos mannos o chi dónnia cosa dhi andhat male; chi portat disdícia, isfortuna
Sinonimi e contrari
disagurau,
disdiciosu,
irgianadu,
istraliosu,
mabassortau,
malafadau,
scedau
/
cdh. disdiciatu
| ctr.
afortunadu,
diciosu
Frasi
deldiciados, custa disaura est tochimentu contra a sos pecados! ◊ mai prus, a mei, disdiciada, cuntzédiu at a èssi s'ogu de custa luxi! (P.Rombi)◊ pro olvidare canta, disdiciadu! ◊ disdiciadu, su chi mi est rutu ite raju niedhu! (P.Mossa)◊ a dolu mannu, so derditzau! ◊ a sa deldiciata che li cheriant segare sa conca
2.
tonca e istria sunt puzones disdiciados de sa note
Cognomi e Proverbi
prb:
no faltat pena a chie est disdiciadu
Etimo
spn.
Traduzioni
Francese
malheureux,
malchanceux
Inglese
unfortunate
Spagnolo
desdichado
Italiano
disgraziato,
sfortunato
Tedesco
unglücklich,
Unglücksmensch.