balènte , agt, nm: valente Definitzione
chi o chie faet balentias, òperas mannas in cosas de bonu; nau cun ironia, su contràriu
Sinònimos e contràrios
àbbile 1,
capaci,
validore
| ctr.
casticatu,
remitanu,
trebiali
Frases
chie nche furat s'anzone a unu póveru no est unu balente, ma un'arga ◊ su balente afrontat donzi male, fintzas sa morte
2.
sa cultura de sa zustíssia at fatu a balente cada títule chi tirat busilatas a sas luches o profitat de sa càrriga púbblica pro s'inrichire! ◊ sos balentes de commo nos pintant in cara milli fàvulas ◊ méngius molente chi no balente!
Sambenados e Provèrbios
prb:
su bisóngiu fait s'ómini balenti
Ètimu
srd.
Tradutziones
Frantzesu
brave,
valeureux,
vaillant
Ingresu
brave (man)
Ispagnolu
valiente
Italianu
pròde,
valoróso
Tedescu
kühn,
Held.
