discípulu , nm: dissíbbulu,
dissípulu Definitzione
chie est imparandho aifatu de unu maistu; nau in cobertantza, unu chi no si cumportat a dovere, botosu
Sinònimos e contràrios
ischíbbulu
Frases
Gesús fut artziau fàcias a su monti e, candu si fut sétziu, si fuant acostiaus is discípulus suus e issu dhus istruiat narendu: Biadus is chi funt pòburus ananti de Deu!
2.
cussu est unu dissíbbulu, no istat mai frimmu
Ètimu
itl.
Tradutziones
Frantzesu
disciple,
diablotin
Ingresu
disciple,
imp
Ispagnolu
discípulo
Italianu
discépolo,
diavolétto,
spiritèllo
Tedescu
Lehrling,
Wildfang.
