régnu , nm: arregnu, rénniu, rennu Definitzione su logu e sa gente asuta de su cumandhu de unu rei e fintzes su regnare, su cumandhare chi faet unu rei; in totu s'època medievale, candho sa Sardigna fut a contu suo, su regnu fut s'istadu o Logu, donniunu de is bàtoro istados indipendhentes inter pare puru, chi formaiant totu sa Sardigna, nau deasi fintzes si s'autoridade prus arta no fut própriu unu rei, ca dhu naiant zuighe chi, is primos séculos, fut fatu a votos; fintzes logu o chistione ue dóminat calecuna cosa o ccn. / su r. de Deus = chie est in su bonu, chie faet cunforma a sa volontade de Deus, sa vitória de su bene e de s'amore, de sa volontade de Deus 2. Babbu nostru chi ses in su chelu, benzat su rennu tou! ◊ su regnu sou no at a tènnere mai fine 3. custu logu est su rénniu de s'íxili e de s'arroli Ètimu ltn. regnum Tradutziones Frantzesu royaume Ingresu reign, kingdom Ispagnolu reino Italianu régno Tedescu Königreich, Reich.

«« Torra a chircare