balansínu , nm: balantzinu,
ballantzinu,
bilantzinu Definitzione
orrugu de linna chi si ponet acanta a sa punta de su carru, pendhe pendhe, po dh'aguantare in paris candho est firmu; parte de un'arrellórgiu
Sinònimos e contràrios
ballantzoni,
cotzedha,
potenti 1,
stantaritzu,
tzipu
Ètimu
spn.
balancín
Tradutziones
Frantzesu
balancier
Ingresu
equalizer
Ispagnolu
balancín
Italianu
bilancière
Tedescu
Bügel,
Unruh.