impòniri, impònnere, impònniri , vrb Definitzione
obbrigare a fàere, giare un’órdine, unu cumandhu, un’intima; lampare o iscúdere una cosa atesu, o fintzes andhare atesu, a calecunu logu; rfl. parare atza, foedhare chentza bregúngia po fàere bínchere un’idea, una volontade / pps. impónnidu, impostu
Sinònimos e contràrios
cumandai,
impòndhere,
obbligai
/
imbàtere,
imbolare,
imperiare
/
abbàlere
Maneras de nàrrere
csn:
giogare a impònnere = giogai a chini nci dha iscudit prus atesu una cosa; imponnirisí, impònneresi bene, male (nau de unu) = promítiri bèni, fai isperai bèni, avesaisí bèni, mali; èssere impone impone = agiummai lómpiu a tocai, tochendi
Frases
pagos meres faiant su chi bolliant, imponendho a is pòberos su trebballu de totu sa vida in càmbiu de unu bículu de pane ◊ li at impónnidu de ndhe bogare su passaportu ◊ "Frimma cue!" - l'imponet sa boghe de su carabbineri
2.
custu fusile no imponet ◊ che una saeta che l'imponzesi in bidha a dare sa chensa a sa giustítzia (G.Ruju)
3.
si fizos tuos no ti ponent mente est ca tue no t'impones, sinono aias bidu!
Ètimu
srd.
Tradutziones
Frantzesu
imposer,
s'imposer
Ingresu
to impose (oneself)
Ispagnolu
imponer
Italianu
impórre,
impórsi
Tedescu
durchsetzen,
sich durchsetzen.
