ispína , nf: spina Definitzione
(upm) in su matedu, fògia furriada a linna tostada e a punta (ma fintzes puntighedha fine de fògia, puntuda che agu e tostada); cosa chi intrat, a punta, chi punghet, de pònnere a intradura (mescamente de filu elétricu in presas de currente); aina de ferru po istampare su ferru abbrigau; in cobertantza, cosas chi dispraxent, chi giaent ifadu, dispraxeres / min. ispinighedha; i. ’entosa, i. ventosa = paneunga, inghiriúngia; ispina de suta ludu (nadu de unu) = chini fait e pungit a traitoria, traitori, chini fait duas facis
Frases
un'ispinighedha in sa mata de su pódhighe mi est dendhe ifadu ◊ a Gesús prima de morri dh'ant coronau de ispinas ◊ non si bodhit ficu dae s'ispina, ne si collit àchina dae su rubu! ◊ is primus bestiris (de pedhi) dhus cosiant cun corrias de pedhi o cun ispinas de calàvrigu ◊ a úndhighi annos fui ancora iscurtzu, cun su pei fracassadu de ispina
Sambenados e Provèrbios
prb:
chie sèmenat ispinas no andhet iscultzu!
Terminologia iscientìfica
rbr
Ètimu
ltn.
spina
Tradutziones
Frantzesu
épine,
goupille
Ingresu
thorn
Ispagnolu
espina,
enchufe
Italianu
spina
Tedescu
Dorn.
pitziànti 1 , nm Definitzione
in is tíbbias, genia de agúgia chi intrat in is istampos de su chintórgiu; in su tenedope o sorigàrgiu e latzos, s'ispina ue si punghet s'esca
Tradutziones
Frantzesu
ardillon
Ingresu
tongue of a buckle
Ispagnolu
patilla
Italianu
ardiglióne
Tedescu
Dorn (von Gürteln),
dornartiges Metallstück.