iscónniu , nm: iscrónniu,
iscronnu Definition
genia de bregúngia manna, de befa chi si faet o chi unu faet a s'àteru; fintzes dannu, istrúpiu, iscónciu, difetu
Synonyms e antonyms
bergugna,
cavanile,
discoronu,
innóriu,
iscàranu
/
dannu,
iscónciu,
peca 1
Sentences
su vetzu non la tzelaiat de contare a totus su disàbiu meu a iscrónniu ◊ nche l'ant catzatu dae créjia pro ovitare un’iscrónniu ◊ si fint atzufatos, abbranchiatos, mossicratos e fatos a un’iscrónniu ◊ cussa sí chi est birgonza e mannu iscónniu!
2.
canno s'iscussertat su rellotzu l'iscropecat pro vídere comente est fatu s'iscónniu ◊ cust'anzone est bonu, chene iscrónniu perunu
Etymon
itl.
Translations
French
honte
English
ignominy
Spanish
vergüenza
Italian
scòrno
German
Schimpf.
