aèda , nf: aveda Definitzione genia de erba a costa longa e a fògia lada, bona cota, chi creschet a sola, annu cun annu, faendho sa chima e sicandhosi a s'intrada de s'istade: torrat a bogare de sa matessi arraighina in atóngiu; is calidades prantadas (eda de ortu) faent a fògia e a costa meda prus manna, si ponent a sèmene e podent fàere in dónnia tempus Sinònimos e contràrios beda, biarava, cea 1 Terminologia iscientìfica rba, rbzc, Beta vulgaris.

«« Torra a chircare